کد مطلب:44111 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:71

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

در مكاتب غرب ازدواج چگونه صورت مي گيرد؟

برادرگرامي! از اين كه با ما مكاتبه نموديد سپاسگزاريم. ازدواج و تشكيل خانواده به عنوان يكي از مهم ترين پديده هاي حيات بشري، همواره به عنوان ركني از اركان حيات اجتماعي انسان مورد توجه بوده است. اديان الهي آداب خاصي را براي ازدواج در نظر گرفته اند كه پيروان آن ها بايد مراعات نمايند.

براي بررسي ازدواج در مذاهب غرب، ابتدا ازدواج در مذهب، سپس مذهب مسيحي و در نهايت ازدواج ميان ارامنه را مورد توجه قرار مي دهيم.

ازدواج در مذهب يهود:

در يهوديت ازدواج عقدي است ميان دو نفر كه بر اساس آن بركت خدا را طلب مي كنند و اين قرار داد كتبي كه از طرف شوهر به زن داده مي شود كتوبه نام دارد.[1]

در آيين يهود سن مناسب براي ازدواج مردان از 18 تا 24 سالگي است و دختر اگر به 5/12 سالگي رسيد، وقتي ازدواج او است، چون بلوغ دختر در اين سن است. اگر پدري دخترش را كه كمتر از 12 سال دارد، شوهر دهد و دختر وقتي به سن بلوغ (5/12 سالگي) رسيد، موافق با اين ازدواج نبود، مي تواند ازدواج را فسخ كند و نيازي به طلاق نيست.[2]

اگر چه داشتن حداقل يك فرزند از هر جنس مطلوب است، ولي نبود فرنزد نياز به ازدواج را مرتفع نمي كند و تأهل وضعيت آرماني مردان تلقي مي شود. در مورد زنان چنين برداشتي وجود ندارد. زنان مكلف به ازدواج نيستند، زيرا وظيفة داشتن فرزند تنها بر عهده مردان است.[3]

آرمان يهود آن استكه والدين بايد حداقل دو فرزند داشته باشند تا مسئوليت خود را براي تأمين جمعيت جهان به انجام رسانند. در كتاب مقدس يهودي ها به آن ها دستور داده شده كه بارور و كثير شوند.[4]

براي اجراي مراسم ازدواج جشن بزرگي برگزار مي شود و افراد زيادي شركت مي كنند. يهوديان مخالف ازدواج يهوي با غير يهودي هستند و مي گويند همسر غير يهودي هر چقدر خوب باشد، قادر نيست به يك فرزند يهودي كمك كند تا سرنوشت و نقش حساس خويش را (كه گسترش ملت يهود و زنده نگهداشتن ميراث يهود است) ايفا نمايد.[5]





ازدواج در آيين مسيحيت:

در آيين مسيحيت ازدواج متضمن عقدي قانوني ميان زن و مرد است. در مذهب كاتوليك و ازتدوكس ازدواج يك شَعيره (عبادت ديني برخوردار از تأييد الهي) است.

كشيش فقط براي انتقال بركت خدا است و ازدواج دائمي است و قابل انقطاع (طلاق) نيست.[6]

قريب به هزار سال پيوند زناشويي در مغرب زمين يك عقد ديني بوده است. دخالت كليسا در اين كار از قرن 9 ميلادي آغاز شد و از آن به بعد رسم چنين شد كه زوج هاي نامزد همسري به كليسا مي آمدند تا كشيش پيوند آنها را تقديس كند. بالاخره كار به آن صورت در آمد كه انجام عقد نكاح يكي از احكام شرع شمرده شد.

كليساي كاتوليك و ارتدوكس عقد نكاح را يكي از آيين هاي مقدسي و غير قابل نقض مي دانند.[7]

ازدواج در مسيحيت پديده اي منحصر به فرد نيست و در ماهيت ازدواج با بيشتر اديان مشترك است.

مسيحيان بر تجرد به عنوان آرماني والا به خصوص از آن جهت كه حضرت عيسي(ع) ازدواج نكرده، تأكيد دارند. راهب ها، راهبه ها و كشيشان مذهب كاتوليك نذر مي كنند كه هميشه مجرد بمانند.[8]

1ـ مطلق گرايان كه ازدواج مجدد را قبول ندارند، چون طلاق را به هيچ وجه نمي پذيرند و اگر طلاق حاصل شودو سپس شخص مجدداً ازدواج كند، آن را زنا تلقّي مي كنند.

2ـ نسبي گرايان كه ازدواج مجدد را مي پذيرند، چون طلاق را صحيح مي دانند. از اين رو اگر شخص بعد از طلاق ازدواج كند، آن را صحيح مي دانند.[9]

ازدواج ارمني ها:

ارمني ها ازدواج را مهم ترين رخداد زندگي هر انساني مي دانند و به همين دليل در اجراي مراسم آن مي كوشند تا اين مراسم هر چه با شكوه تر برگزار شود.[10] جوان ارمني در انتخاب همسر كاملاً آزاد است و در روزهاي عيد و جشن و يا در كليسا و ... دختري را مي بيند و مي پسندد. اگر دختر راضي باشد، بلافاصله خانواده دو طرفدر جريان قرار مي گيرند. كمتر اتفاق مي افتد كه خانواده ها در اين مورد مخالفتي نشان دهند.

پس از اين مقدمات، خانوادة داماد به خانة عروس مي روند و حلقة انگشتري نامزدي رد و بدل مي گردد. در ميان ارمني ها چانه زدن در مورد شير بها و مهريه مطرح نيست. پس از گذشت دوران نامزدي كه تقريباً شش ماه به طول مي انجامد، مراسم عقد بر پا مي گردد. بدين ترتيب كه در شب عروسي، داماد به خانه عروس مي رود و خانواده عروس را به كليسا مي برد. در كليسا دختر و پسر در برابر محراب مي ايستند و كشيشِ مأمور خواندن خطبه عقد از پشت پرده محراب بيرون مي آيد و به هنگام جاري شدن صيغة عقد،عروس و داماد در برابر محراب زانو مي زنند.[11]

به هنگام قرائت خطبه، سكوت كاملاً برقرار است. كشيش قدري جلوتر مي آيد و پس از بيرون آوردن صليبي از جيب خود، آن را روي سر عروس قرار مي دهد و شروع به خواندن دعا مي كند. پس از به پايان رسيدن دعا، اين بار كشيش، صليب را روي سر داماد مي گذارد و شروع به خواندن دعا مي كند. پس از دعا خواندن، كشيش از عروس و داماد سؤال مي كند كه آيا مي خواهند هميشه شريك زندگي هم باشند يا نه، پس از اخذ جواب مثبت آنان مراسم ثبت ازدواج در دفتر رسمي صورت مي گيرد و جشن و ميهماني آغاز مي شود.







[1] اخلاق در شش دين جهان، ورنرمشكي، ترجمه محمد حسين وقار، ص 276.

[2] گنجينه اي از تلمود، راب وكتر، 1، كهن، به اهتمام اميرحسين صدري پور، ص 180، 181.

[3] اخلاق در شش دين جهان، ص 277.

[4] همان، ص 323 و 324.

[5] همان، ص 277.

[6] همان، ص 345.

[7] غلامحسين مصاحب، دايره المعارف فارسي، ج 1، ص 1186.

[8] اخلاق در شش دين جهان، ص 344.

[9] همان، ص 345.

[10] محمد عبادزاده كرماني، مسائل زناشويي، ص 123.

[11] همان، ص 123.